Elke situatie is anders; dat is raar hé.
Ik heb dit zaterdagmiddag kunnen merken; hier zijn ze niet bang van vuurwerk, gaan geregeld eens mee op schietingen, vooral kleiduifscheitingen enz...dus 'knallen' zijn we wel gewend.
Nu zaterdagmiddag doe ik mijn wandeling en ik wist dat mijn grootouders op een kerstnamiddag voor senioren waren, en aangezien ik daar passeerde spring ik even binnen met vienté en vaya , aangezien iedereen mij hier in de gemeente kent en weet dat ik altijd 1à 2 honden bij heb op zijn minst zijn ze hier al wat gewoon.
Er was daar dus een 'goochelaar' aan't werk, heel leuk heel grappig enz dus ik blijf effe zitten plots haalt hij een 'revolver' boven, nu aangezien ik weet dat ze tegen knallen kunnen blijf ik op mijn gemak zitten.
Nu de knal gaat af , Vaya kijkt op en legt zich onmiddellijk terug neer... Vienté t'ja die begon hevig te beven en te hijgen, normaal herstelt ze zich ook vlot, maar dit keer niet...en na enkele minuten wou vaya ook weg??
Dat ben ik dus niet gewoon, dus eerst effe niet aan toegegeven en ze laten liggen, maar ik zag dat er iets niet pluis was. Dus ga ik uiteindelijk naar buiten; eens buiten was alles over en vergeten.
Wil ik terug in de zaal binnen gaan, willen ze dus niet mee ! ik dacht allé zeg 'seutjes'...maar t'was dus niet voor de 'knal' dat ze bang waren of zo
MAAR die revolver liet dus een bepaalde 'geur' achter.. en aangezien de geur zich verspreidde over de zaal wilde ze dus niet in de zaal...
Ik ben dan terug een stukje gaan wandelen en daarna teruggekeerd naar de zaal toen bijna iedereen weg was... aangezien we daar geregeld komen wilde ik dat ze zeker nog binnen gingen die dag.
Geur was weg en alles ging probleemloos .... ik was er zelf zo van onder de indruk dat ze die 'geur' dus niks vonden, k'moet wel zeggen zelfs ik 'rook' het heel goed! dus hun neusje is nog veel sterker !
Hevige angst voor luchtballonnen en... de maan!
-
pazzuzzu
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 10-12-2008 19:32
idd jen, honden kunnen heel goed associëren met hun zintuigen.
Een bepaald geluid gecombineerd met een geur zullen ze herkennen en een link kunnen leggen.
Ik vermoed dat onze Kane dezelfde associatie kent als Vienté. Hij is ook doodsbenauwd voor geweerschoten & ik vermoed dat ie daar ook een geur aan koppelt want overlaatst vond ik op een wandeling een gebruikt jachtpatroon & onze Kane had 'r een helse schrik van.
Dus zal ie de geur in samengang met het geluid ook wel kennen.
Een bepaald geluid gecombineerd met een geur zullen ze herkennen en een link kunnen leggen.
Ik vermoed dat onze Kane dezelfde associatie kent als Vienté. Hij is ook doodsbenauwd voor geweerschoten & ik vermoed dat ie daar ook een geur aan koppelt want overlaatst vond ik op een wandeling een gebruikt jachtpatroon & onze Kane had 'r een helse schrik van.
Dus zal ie de geur in samengang met het geluid ook wel kennen.
-
Vicky
- Berichten: 130
- Lid geworden op: 11-05-2009 11:10
Bedankt voor de reacties!
't is inderdaad geen simpele materie, zo'n hevige 'angstproblemen' vind ik persoonlijk de moeilijkste problemen om op te lossen, als ze al op te lossen zijn....
Wat ik wel al ondervonden heb, is dat kordaat zijn en zelf kalm blijven, het beste lijkt te zijn voor Prada. Niet dat daarmee haar angst verdwjnt, maar ik laat het niet 'escaleren' als ze tè angstig wordt. Ze begint dan te ijsberen en toerkes te lopen en jut haar eigen angst zo nog meer op. Als ik merk dat ze daaraan wil beginnen, vraag ik haar om in haar mand te gaan liggen, en dan wordt ze wel veel vlugger terug kalm.
Prada gaat nog steeds buiten in de tuin, maar alleen zal ze er niet lang blijven. Maar ik ben al blij dat ze wel gaat plassen en met mij mee gaat buiten en mee speelt in de tuin. Dat laatste was over enkele maanden gewoon ondenkbaar. Ze is nog op haar hoede maar ik kan haar al eens meer verleiden met balletjes of snoep waardoor ze het even 'vergeet' om rond te kijken naar 'eventueel' gevaar of de lucht af te snuffelen.
Het is nu wel winter, dus geen luchtbalonnen en de laatste twee maanden geen schoten meer geweest, dat zal er ook wel mee te maken hebben.
Gisteren wel nog een staaltje van haar angst mee gemaakt. We waren een veldwandeling aan het doen en ineens kwam er een deltavlieger boven ons gevlogen. 't ging zodanig vlug dat ik geen tijd meer had om haar aan te lijnen want voor ik het zelf goed besefte was ze al aan 't weg vluchten in paniek, ze bleef maar lopen. Gelukkig waren we in open veld en konden we haar blijven zien. En gelukkig was de deltavlieger ook redelijk vlug terug weg en is ze uiteindelijk toch gestopt en heeft ze gewacht. Ze is de rest van de wandeling nog in angst gebleven, niks meer mee aan te vangen. Pas toen we terug in de wagen waren, is ze kalmer geworden.... Mijn hart stond wel efkes stil, toen ze maar bleef rennen...
't is inderdaad geen simpele materie, zo'n hevige 'angstproblemen' vind ik persoonlijk de moeilijkste problemen om op te lossen, als ze al op te lossen zijn....
Wat ik wel al ondervonden heb, is dat kordaat zijn en zelf kalm blijven, het beste lijkt te zijn voor Prada. Niet dat daarmee haar angst verdwjnt, maar ik laat het niet 'escaleren' als ze tè angstig wordt. Ze begint dan te ijsberen en toerkes te lopen en jut haar eigen angst zo nog meer op. Als ik merk dat ze daaraan wil beginnen, vraag ik haar om in haar mand te gaan liggen, en dan wordt ze wel veel vlugger terug kalm.
Prada gaat nog steeds buiten in de tuin, maar alleen zal ze er niet lang blijven. Maar ik ben al blij dat ze wel gaat plassen en met mij mee gaat buiten en mee speelt in de tuin. Dat laatste was over enkele maanden gewoon ondenkbaar. Ze is nog op haar hoede maar ik kan haar al eens meer verleiden met balletjes of snoep waardoor ze het even 'vergeet' om rond te kijken naar 'eventueel' gevaar of de lucht af te snuffelen.
Het is nu wel winter, dus geen luchtbalonnen en de laatste twee maanden geen schoten meer geweest, dat zal er ook wel mee te maken hebben.
Gisteren wel nog een staaltje van haar angst mee gemaakt. We waren een veldwandeling aan het doen en ineens kwam er een deltavlieger boven ons gevlogen. 't ging zodanig vlug dat ik geen tijd meer had om haar aan te lijnen want voor ik het zelf goed besefte was ze al aan 't weg vluchten in paniek, ze bleef maar lopen. Gelukkig waren we in open veld en konden we haar blijven zien. En gelukkig was de deltavlieger ook redelijk vlug terug weg en is ze uiteindelijk toch gestopt en heeft ze gewacht. Ze is de rest van de wandeling nog in angst gebleven, niks meer mee aan te vangen. Pas toen we terug in de wagen waren, is ze kalmer geworden.... Mijn hart stond wel efkes stil, toen ze maar bleef rennen...
